De poëzie van de wasmachine

Het zit er alweer op, een nieuwe reinigende rit.
Rondjes van wassen, spoelen, zwieren en alles nog eens opnieuw.

O, als de gekoesterde lading dan uiteindelijk stilvalt in mijn binnenste!
Helemaal proper.
Alles fris.

Eigenlijk hoeft het niet meer maar ik draai nog een zacht rondje,
zomaar voor de lol.
De kleren tuimelen nog een keer over elkaar heen.

Echt klaar nu.
Alles stil.
Heerlijk zo.

Vooruit dan, niet langer getalmd.
Ik gooi mijn deur open en geef mijn lading vrij.
Piep.
Piep.
Piep.