In de staart van het jaar

Wakker worden in de staart van het jaar, met een verdriet.
Eerst volop negeren die handel,
wegduwen, wegkijken, la la la.

Dan onmin opzoeken bij geliefden, vuurtje stoken,
uiteindelijk afdruipen, terug stil worden,
met een bal in mijn borst.

Oké dan, ik ga ervoor zitten, ik open mijn ogen en oren.
Ik verwijder de schelp van mijn hart en zucht.
De tranen komen, tevreden dat ze mogen stromen.
Vertel mij dan, Verdriet, wat ben je, wat zijn je zaken hier,
vandaag op deze onbestemde voorlaatste dag.

Tja, wat dacht je. Jij met al je racen. Het was een jaar met veel gebeurtenissen,
in de grote wereld, in de kleine wereld.
Een jaar van veel.
Veel misverstanden, veel waanzin, veel onbegrip, veel terugtrekking, veel korte termijn visie,
veel te veel oorlog en veel te veel leed.
Tegelijk ook een jaar met stroming, veel liefde, gulle ontmoetingen, onverwachte verbindingen,
verwonderingen, samenwerkingen, projecten, enthousiasme, zo veel.
Daar gaat het over, dat verdriet, over dat veel.
Van het goede en al het andere,
van het wegkijken,
het aantrekken,
van het omhelzen,
het wegduwen,
van het rennen,
het hijgen,
van het zoeken,
het vinden.

Dag zee, met je rumour en grote gebaren.
Ik kom naar je toe en werp me in je armen.
Was mij van al dat veel.
Maak mij proper,
maak mij klaar.
Voor een nieuw jaar van gretig leven.
Van zoeken, van vinden, rennen en omhelzen.
Een nieuw jaar van volop zijn.